Θάνος Τζήμερος: Ένας υπερβολικά ειλικρινής πολιτικός

Τα αποτελέσματα των φετινών ελληνικών εκλογών του Μαΐου εξέπληξαν την ελληνική κοινωνία καθώς η ΝΔ πέτυχε πανηγυρική νίκη κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΕΛ ΛΥΣΗ. 5κομματική η βουλή λοιπόν. Η ΝΔ ξεκάθαρα καλείται να κυβερνήσει ξανά με αυτοδυναμία από τον λαό, επειδή χαρακτηρίζεται ως “ικανότερη” του ΣΥΡΙΖΑ (ικανότερη να δίνει επιδόματα και αυξήσεις που δε συνάδουν με οικονομική ανάπτυξη;). Τι κοινό έχουν όμως όλα αυτά τα κόμματα μεταξύ τους; Τις πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους τους. Εν αντιθέσει, ο Θάνος Τζήμερος, αν και δεν κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο, ξεχωρίζει ως πολιτικός που επέδειξε ακλόνητη ειλικρίνεια και άρνηση να δώσει κενές υποσχέσεις που έχουν γίνει πολύ συνηθισμένες στον χώρο της πολιτικής. Αν λάμβανε το 3% θα μπορούσα να παραδεχθώ: “Σε μια εποχή που οι πολίτες λαχταρούν για διαφάνεια και ακεραιότητα, ο Τζήμερος λειτουργεί ως αναζωογονητική υπενθύμιση της σημασίας της αλήθειας στη δημόσια ζωή”. Ωστόσο, η υπέρμετρη ανυποκρισία του οδήγησε στα αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα, δηλαδή του στέρησε ψήφους. Αν το σκεφτείς όμως λογικό είναι. Ποιος έλλογος πολίτης της εποχής του ατομικισμού θα ψήφιζε έναν πολιτικό ο οποίος τάσσεται κατά των επιδομάτων και διατυμπανίζει την ανάγκη για τη μείωση των συντάξεων; Ενώ οι προθέσεις του Τζήμερου μπορεί να είναι ευγενείς και να στοχεύουν στην αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προκλήσεων της χώρας, το μήνυμά του δεν είχε απήχηση στους ψηφοφόρους που έχουν συνηθίσει σε υποσχέσεις και οφέλη από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα. Ακόμα μια αξιοσημείωτη θέση του είναι στο θέμα της μετανάστευσης και της παγκοσμιοποίησης. Ο ίδιος, γνωρίζοντας πως απευθύνεται σε επί το πλείστον συντηρητικό κοινό, εξέφρασε τη δική του άποψη, πως δηλαδή είναι αποδεκτή η αφομοίωση αλλοεθνών στην ελληνική κοινωνία εφόσον αυτοί είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν τις ελληνικές αξίες και παραδόσεις. Βέβαια, αυτό είναι απολύτως σωστό, όμως πολιτικοί τύπου Τσίπρα θα απέφευγαν την εν λόγω δήλωση λόγω του ρίσκου της απώλειας ψήφων. Και αφού αναφέρθηκα στον Τσίπρα, στο θέμα της θρησκείας ο Τζήμερος δηλώνει αγνωστικιστής. Βλέπεις, δεν έχει και τη διάνοια του Αλέξη μας ώστε να αντιληφθεί πως μια τέτοια δήλωση θα τον βλάψει αφού απευθύνεται σε συντηρητικούς που συχνά ψηφίζουν με γνώμονα τη θρησκεία του κάθε πολιτικού και όχι τις θέσεις του. Ο Αλέξης πολύ απλά δε θα μιλούσε και θα φωτογραφιζόταν να προσκυνάει τον Σταυρό. Τι και αν δεν τον πιστεύει; Η εκστρατεία του Τζήμερου, αν και δεν κατέληξε σε βουλευτική έδρα αλλά σε απογοητευτική ήττα, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στο ελληνικό πολιτικό τοπίο. Αρνούμενος να συμμετάσχει σε παραπλανητικές πρακτικές τόσο διαδεδομένες μεταξύ των ανταγωνιστών του, έδωσε ελπίδα στο απογοητευμένο εκλογικό σώμα, εμπνέοντάς τους να απαιτήσουν περισσότερα από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους, με τον ίδιο όμως να παραιτείται. Η ακεραιότητα και η εντιμότητα του ας ελπίζουμε να πυροδοτήσει μια ανανεωμένη πίστη στις δυνατότητες θετικής αλλαγής στην ελληνική πολιτική.